Produkcję Daewoo Tico w Korei Południowej rozpoczęto w 1991 roku, jednak była to licencyjna wersja Suzuki Alto, oferowanego od 1988 r. Zaletą pojazdu było 5-drzwiowe nadwozie, zajmowanie miejsc w modelu było wygodniejsze niż w trzydrzwiowych samochodach konkurencyjnych, takich jak np. Fiat Cinquecento. Dużą zaletą samochodu było wyposażenie standardowe. Najlepiej wyposażone modele posiadały centralny zamek, elektrycznie sterowane szyby przednie i radioodtwarzacz. Do wad Tico zaliczano niski poziom bezpieczeństwa.
Rynkowy debiut Tico w Polsce miał miejsce w czerwcu 1993 roku. Do 1995 roku import i sprzedaż prowadziła firma Ticar z Warszawy, działającą w ramach holdingu Polmot. Do Polski sprowadzano samochody w wersjach wyposażenia: PM, SR, SX, DX oraz DX Automatic. W pierwszym roku sprzedaży klientów znalazło 1471 egzemplarzy, co zapewniło mu 0,6% udziału w rynku. Prawdziwy „boom” na ten niewielki i dynamiczny samochód rozpoczął się jednak w 1996 roku, kiedy to Daewoo-FSO zajęło się jego dystrybucją, a w późniejszym czasie montażem w systemie SKD. Tico było sprzedawane w wielu państwach świata, w tym także w krajach Ameryki Łacińskiej, gdzie występowało pod nazwą Daewoo Fino. W 1998 roku wprowadzono na rynek model po liftingu (SX-DLX), który w wersji podstawowej posiadał lakierowane zderzaki oraz wlot powietrza, przyciemniane szyby, zegarek elektroniczny, tylny spojler, elektrycznie opuszczane szyby przednie, centralny zamek, dodatkową instalację car audio z dwoma głośnikami umieszczonymi w tylnej półce oraz szersze opony (155/70 R12). Wiosną 2001 roku oficjalnie zakończył się montaż Tico w Daewoo-FSO, gdzie powstało 126 369 egzemplarzy. W latach 1993–2001 do klientów trafiły 151 303 Tico, dzięki czemu model ten był najlepiej sprzedającym się samochodem marki Daewoo w Polsce. Następcą rynkowym został Daewoo Matiz, który odziedziczył po Tico silnik i wiele innych elementów konstrukcji.
Nadwozie charakteryzowało się znaczną sztywnością. W celu podniesienia bezpieczeństwa w drzwiach przednich zastosowano wzmocnienia. Podczas przeprowadzanych testów wysoko oceniono niezawodność układu hamulcowego. Przednie koła wyposażono w hamulce tarczowe, a tylne w bębnowe. Promień zawracania wynosił 4,4 m.
Pojemność bagażnika wynosiła 120 l, lecz po złożeniu tylnego siedzenia można ją było zwiększyć do 450 l. Zaletą był szeroki tylny otwór, który ułatwiał załadunek. Ładowność Tico wynosiła 375 kg, masa całkowita 1015 kg.
Produkcję Tico w Korei Południowej zakończono w marcu 2001 roku. W latach 1998–2001 samochód produkowano w Krajowej w Rumunii, a w latach 1996–2001 w Asace w Uzbekistanie. Jego następcą został Daewoo Matiz.